مقایسه اثر کورکومین با و بدون متفورمین بر سطح قند خون موش‌های صحرایی دیابتی شده

سابقه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی به منظور کاهش قند خون در بیماران دیابتی، مطرح می‌باشد. کورکومین دارای اثرات کاهندگی قند خون و ضد التهابی نیز می‌باشد. با توجه به کاهش تأثیر متفورمین در مصرف طولانی مدت، اثرات پیشگیرانه و درمانی مصرف خوراکی کورکومین به تنهایی و همراه با متفورمین بعد از القای دیابت، بر تغییرات غلظت قند خون در موش‌های صحرایی، بررسی شد. مواد و روش‌ها: از موش‌های صحرایی نژاد ویستار (وزن 200 تا 250 گرم، تعداد 6 سر در هر گروه) استفاده شد. جهت ایجاد دیابت، از آلوکسان mg/kg 110 و جهت کاهش قند خون از متفورمین mg/kg 60 و کورکومین mg/kg 300 استفاده شد. حیوانات به 5 گروه تقسیم شدند: 1) گروه کنترل منفی، شامل حیوانات دیابتی شده که نرمال سالین دریافت کردند؛ 2) گروه دیابتی که با کورکومین درمان شدند؛ 3) گروه دیابتی که با متفورمین درمان شدند؛ 4) گروه پیشگیری با کورکومین، دیابت-کورکومین و 5) گروه پیشگیری با کورکومین، دیابت-کورکومین + متفورمین. حیوانات، کورکومین و متفورمین را روزانه در آب آشامیدنی دریافت نمودند. در روزهای 3، 7، 14 و 21 پس از القای دیابت، قند خون به روش خون‌گیری از گوشه‌ی چشم حیوان توسط لوله‌های مویینه، اندازه‌گیری شد. از روش ANOVA دو طرفه، جهت مقایسهی آماری گروه‌های درمان و کنترل استفاده شد. یافته‌ها: در گروه کنترل، قند خون از روز 3 افزایش یافت (001/0P<). گروه متفورمین و گروه کورکومین از روز 7 تا 21، کاهشی در قند خون ایجاد نمودند (001/0P<)، کورکومین در روز 21، در مقایسه با متفورمین، قند خون را به میزان معنی‌داری کاهش داد (001/0P<). در گروه 5، از روز 7، کاهش معنی‌داری در غلظت قند خون نسبت به سایر گروه‌ها ایجاد شد (001/0P<). نتیجه‌گیری: کورکومین با اثرات کاهندگی قند خون، قبل و بعد از ایجاد دیابت، می‌تواند مکمل مناسبی به همراه متفورمین باشد.